Γράφει: Κατερίνα Πετρίδη

Οι ασφαλίσεις Υγείας αναμένεται να σημειώσουν σημαντική ανάπτυξη τα επόμενα χρόνια στην Ευρώπη. Σύμφωνα με τις σχετικές προβλέψεις τα μικτά

εγγεγραμμένα ασφάλιστρα του κλάδου θα ξεπεράσουν τα 215 δισ. ευρώ μέσα στο 2024. Η μέση κατά κεφαλήν δαπάνη για ιδιωτική ασφάλιση Υγείας προβλέπεται να ανέλθει στα 255,10 ευρώ μέχρι το τέλος της χρονιάς. Επιπλέον, ο κλάδος αναμένεται έως το 2029 να καταγράφει σταθερό ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 3,32%, ο οποίος θα οδηγήσει σε μικτά εγγεγραμμένα ασφάλιστρα που θα ξεπερνούν τα 253 δισ. το 2029.

Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, οι Ηνωμένες Πολιτείες προβλέπεται να ξεπεράσουν το 1,58 τρισ. ευρώ σε μικτά εγγεγραμμένα ασφάλιστρα Υγείας μέχρι το τέλος του 2024, πετυχαίνοντας την υψηλότερη επίδοση παγκοσμίως και διατηρώντας την κυριαρχία τους στον κλάδο. Εδώ βέβαια θα πρέπει να σημειώσουμε ότι στις ΗΠΑ η κοινωνική ασφάλιση υγείας είναι σχεδόν ανύπαρκτη, οπότε αναγκαστικά οιπολίτες -όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα- καταφεύγουν στην ιδιωτική ασφάλιση.

Αντίθετα οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες -συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας- παρέχουν πλήρη υγειονομική κάλυψη στους πολίτες τους, η οποία περιλαμβάνει επισκέψεις σε γιατρούς, διαγνωστικές εξετάσεις και νοσηλεία σε νοσοκομεία. Σε κάποιες χώρες όμως η κάλυψη δεν είναι πλήρης. Για παράδειγμα στην Ιρλανδία μόνον οι κάτοχοι της Medical Card ή της GP Card (λιγότερο από το 50% του

πληθυσμού) διαθέτουν πλήρη υγειονομική κάλυψη.

Σε δύο κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, τουλάχιστον το 10% του πληθυσμού δεν διαθέτει κάλυψη για δαπάνες υγείας. Πρόκειται κυρίως για πολίτες που είναι μακροχρόνια άνεργοι ή που επιλέγουν να μην πληρώνουν εισφορές σε κάποιο δημόσιο ταμείο κοινωνικής ασφάλισης, αλλά και για αυτούς που διαμένουν στο εξωτερικό ή δεν διαθέτουν έγκυρη ταυτότητα. Στην τελευταία κατηγορία εντάσσονται ως επί το πλείστον πολίτες που ανήκουν στη φυλή Ρομά ή παράνομοι μετανάστες. Όλοι όμως ανεξαιρέτως οι πολίτες των δύο αυτών χωρών έχουν πρόσβαση στα τμήματα έκτακτων περιστατικών και στη φροντίδα σε περίοδο εγκυμοσύνης.

Παρόλο που η δωρεάν υγειονομική περίθαλψη μέσω κοινωνικής ασφάλισης περιλαμβάνει συνήθως συγκεκριμένες καλύψεις και προνόμια, σε πολλές χώρες η πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας προϋποθέτει τη συμμετοχή στο κόστος για τους περισσότερους πολίτες. Φυσικά για όσους επιθυμούν πλήρη κάλυψη των αναγκών τους για πρωτοβάθμια ή/και δευτεροβάθμια υγειονομική περίθαλψη υπάρχει η επιλογή της ιδιωτικής ασφάλισης, η οποία είτε θα καλύψει οποιοδήποτε επιπλέον κόστος πέραν των όσων καλύπτει η κοινωνική ασφάλιση είτε θα προσφέρει γρηγορότερη πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας ή μεγαλύτερο εύρος επιλογής παρόχων. Σε κάθε περίπτωση η γκάμα των διαθέσιμων προγραμμάτων και των παρεχόμενων καλύψεων είναι μεγάλη και μπορεί να ικανοποιήσει κάθε απαίτηση με το ανάλογο κόστος.

Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες μόνον ένα μικρό ποσοστό των πολιτών διαθέτουν ιδιωτική ασφάλιση υγείας, με εξαίρεση την Ολλανδία, το Βέλγιο, τη Γαλλία, τη Σλοβενία και το Λουξεμβούργο, όπου περισσότεροι από τους μισούς πολίτες καλύπτονται από ένα ιδιωτικό ασφαλιστήριο υγείας. Συγκεκριμένα στο Βέλγιο το ποσοστό ανέρχεται στο εντυπωσιακό 97,6% και στη Γαλλία σε 96,1%, δηλαδή σχεδόν το σύνολο του πληθυσμού των δύο αυτών χωρών διαθέτει ιδιωτική ασφάλιση υγείας! Στην Ελλάδα το αντίστοιχο ποσοστό είναι μόλις 16%, τη στιγμή μάλιστα που έχουμε ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας με πολλά προβλήματα και κατέχουμε την πρώτη θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε ιδιωτικές δαπάνες υγείας, με τους Έλληνες να καταβάλλουν από την τσέπη τους το 33,5% του συνόλου των δαπανών υγείας!

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία που συνέλεξε το statista.com, το 2020 πρώτη σε εγγεγραμμένα ασφάλιστρα Υγείας κατατάσσεται η Ολλανδία με 54,15 δισ. ευρώ, δεύτερη η Γερμανία με 42,83 δισ. Και τρίτη η Γαλλία με 29,64 δισ. Αξίζει να σημειώσουμε πως συνολικά τα ασφάλιστρα Υγείας σε ολόκληρη την Ευρώπη ανέρχονταν σε 172 δισ. το 2020 και η Ολλανδία μαζί με τη Γερμανία αντιπροσώπευαν τα δύο τρίτα του συνόλου!

Οι επόμενες χώρες στην κατάταξη, που συμπληρώνουν την πρώτη δεκάδα, ακολουθούν με πολύ μεγάλη διαφορά και συγκεκριμένα η Ελβετία με 10,74 δισ., η Ισπανία με 9,08 δισ., το Ηνωμένο Βασίλειο με 6,60 δισ., το Βέλγιο με 3,28 δισ., η Ιταλία με 3,10 δισ., η Σουηδία με 2,69 δισ. και η Αυστρία με 2,40 δισ. Η Ελλάδα καταλαμβάνει τη δέκατη ένατη θέση με μόλις 300 εκ. ευρώ εγγεγραμμένα ασφάλιστρα Υγείας. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος, το 2023 το ποσό αυτό είχε αυξηθεί σημαντικά, φθάνοντας τα 473,67 εκ. ευρώ.

Πηγή: Underwriter

Γράφει η Κατερίνα Πετρίδη

Κάποτε το όνειρο -σχεδόν- κάθε γυναίκας ήταν να παντρευτεί και να κάνει παιδιά, γιατί έτσι θα ολοκληρωνόταν ως άνθρωπος, θα αποκτούσε νόημα η ύπαρξή της. Αυτό άλλωστε προσδοκούσε η κοινωνία και οι δικοί της άνθρωποι απ’ αυτήν. Διαφορετικά θα ήταν δακτυλοδεικτούμενη έως και αξιολύπητη, θα «ξεσκόνιζε το ράφι της» και θα θεωρούνταν μία ατυχήσασα γεροντοκόρη.

Με το πέρασμα των δεκαετιών και τους συνεχείς αγώνες για χειραφέτηση και ισότητα, οι γυναίκες δίνουν όλο και μεγαλύτερη έμφαση στην προσωπική τους ανάπτυξη, στις σπουδές τους και στο χτίσιμο μίας αξιόλογης επαγγελματικής σταδιοδρομίας, βάζοντας συχνά σε δεύτερη μοίρα τη δημιουργία οικογένειας, αναβάλλοντάς την ή και βγάζοντάς την εντελώς από τα πλάνα τους. 

Έως το 2030 το 45% των γυναικών ηλικίας 25 – 44 ετών στις Ηνωμένες Πολιτείες θα είναι ανύπαντρες και χωρίς παιδιά, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό το 2018 ήταν 41%. Αυτή την πληροφορία μας μεταφέρει πρόσφατη έρευνα της Morgan Stanley, αναδεικνύοντας ένα πρόβλημα που εκτείνεται πολύ πέρα από τις ΗΠΑ και απασχολεί έντονα την επιστημονική κοινότητα και τα κυβερνητικά κλιμάκια του δυτικού κυρίως κόσμου. Οι γεννήσεις μειώνονται σταθερά τις τελευταίες δεκαετίες, καθώς οι γυναίκες αργούν να γίνουν μητέρες (στην Ελλάδα η μέση ηλικία για τη γέννηση του πρώτου παιδιού είναι πλέον τα 31,5 έτη) ή επιλέγουν να μη γίνουν ποτέ.

Οι γυναίκες λοιπόν μπαίνουν πολύ πιο ενεργά στην αγορά εργασίας, διεκδικώντας την ανέλιξή τους σε ανώτερα αξιώματα και μη αρκούμενες πλέον σε ολιγόωρη απασχόληση ή στις χαμηλές θέσεις της ιεραρχίας, με αντάλλαγμα τη μοναχική ζωή και την αποχή τους από τη μητρότητα. Η νέα αυτή πραγματικότητα έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα.

Στα πλεονεκτήματα συγκαταλέγεται η ελευθερία και η οικονομική ανεξαρτησία που αποκτούν, η αποδέσμευσή τους από τον παραδοσιακά τους καθήκοντα ως νοικοκυρές και φροντιστές των υπόλοιπων μελών της οικογένειας, το σπάσιμο των στερεοτύπων γύρω από τους κοινωνικούς ρόλους των δύο φύλων και βέβαια η ενίσχυση της αγοράς εργασίας και της οικονομίας. 

Όσον αφορά τα μειονεκτήματα, καθώς οι γυναίκες αργούν όλο και περισσότερο να γίνουν μητέρες ή επιλέγουν να μην κάνουν ποτέ παιδιά, οι επιπτώσεις στο δημογραφικό λόγω των σαφώς μειωμένων γεννήσεων είναι ίσως το σημαντικότερο μειονέκτημα. Παράλληλα, για τις ίδιες τις γυναίκες που επιλέγουν να μην κάνουν οικογένεια, η κοινωνία συνεχίζει να στέκεται σε μεγάλο βαθμό επικριτική και πιεστική, πολύ περισσότερο απ’ ό,τι απέναντι στους ανύπαντρους άντρες, στιγματίζει τις ανύπαντρες γυναίκες ως προβληματικές και αποτυχημένες, ενώ η μοναξιά, η έλλειψη συναισθηματικής υποστήριξης, η δυσκολία ένταξής τους σε κοινωνικούς κύκλους όπου κυριαρχούν τα ζευγάρια με παιδιά, η αίσθηση ματαίωσης και ανεκπλήρωτου όταν θα συνειδητοποιήσουν πως δεν έχουν πια τη δυνατότητα να γίνουν μητέρες είναι μερικές πλευρές του τιμήματος που καλούνται να πληρώσουν για μία επιτυχημένη επαγγελματική σταδιοδρομία. 

Από τα πλεονεκτήματα, αξίζει να σταθούμε στην ενίσχυση της οικονομίας. Όλο και περισσότερες γυναίκες εισέρχονται στον εργασιακό στίβο και διαπρέπουν. Όπως είχε επισημάνει ο Economist ήδη από το 2006 οι γυναίκες είναι η πιο μεγάλη κινητήρια δύναμη της παγκόσμιας ανάπτυξης. Ωστόσο πολλές επιχειρήσεις συνεχίζουν να κάνουν έμφυλες διακρίσεις, τόσο ως προς τις ευκαιρίες εξέλιξης, όσο και ως προς τις αμοιβές.

Η κοινωνία προχωράει και δε γυρίζει πίσω. Οι γυναίκες έχουν κερδίσει το δικαίωμά τους στη μόρφωση και την επαγγελματική καταξίωση. Όμως το να αναγκάζονται να επιλέξουν ανάμεσα στην καριέρα και την οικογένεια είναι άδικο γι’ αυτές και καταστροφικό για το μέλλον της ανθρωπότητας, καθώς η υπογεννητικότητα μαστίζει τις ανεπτυγμένες χώρες και το εργατικό δυναμικό συρρικνώνεται διαρκώς. Οι επιχειρήσεις, αλλά και οι κυβερνήσεις καλούνται να ακολουθήσουν τις εξελίξεις και να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα που θα απαλλάξουν τις γυναίκες από αυτό το δίλημμα. Απομακρυσμένη εργασία, ευέλικτο ωράριο εργασίας, μεγαλύτερες γονεϊκές άδειες, περισσότερες επιλογές για τη φροντίδα των παιδιών, με μεγαλύτερο δίκτυο δωρεάν παιδικών σταθμών, αλλά και σταθμών μέσα στις μεγάλες επιχειρήσεις είναι μερικές από τις λύσεις. Η Ελλάδα δυστυχώς καταλαμβάνει μία από τις τελευταίες θέσεις στην κατάταξη των χωρών ως προς την οικογενειακή πολιτική που εφαρμόζει και ως προς τις δημόσιες δαπάνες για τη φροντίδα στην πρώιμη παιδική ηλικία. Παράλληλα στη χώρα μας είναι ακόμη πολύ ισχυρά τα στερεότυπα που θέλουν τη φροντίδα των παιδιών και του νοικοκυριού να είναι αποκλειστική ευθύνη των γυναικών και κατά συνέπεια να αποτελεί εμπόδιο μόνον για τη δική τους επαγγελματική εξέλιξη.

Κλείνοντας, θα πρέπει να τονίσουμε πως είναι πολύ σημαντικό οι γυναίκες να μην αναγκάζονται να κάνουν οικογένεια λόγω κοινωνικών πιέσεων ούτε να αναγκάζονται να μην κάνουν οικογένεια για να μπορέσουν να κυνηγήσουν τα όνειρά τους και να έχουν μία επιτυχημένη επαγγελματική σταδιοδρομία. Πέρα λοιπόν από τα μέτρα που αναφέραμε πιο πάνω, τα οποία θα τους δώσουν τη δυνατότητα να συνδυάσουν την οικογένεια με την καριέρα, θα πρέπει να γίνει κοινωνικά αποδεκτό και σεβαστό το ότι μία γυναίκα μπορεί να μην θέλει να κάνει οικογένεια, χωρίς αυτό να τη στιγματίζει, χωρίς να περιθωριοποιείται, χωρίς να αμφισβητείται η θηλυκή της υπόσταση.

Πηγή: https://underwriter.gr/γυναίκα-καριέρα-και-οικογένεια/

της Susan K. Neely, Πρόεδρος, GFIA

Οι ασφαλιστές διαδραματίζουν μοναδικό ρόλο μεταξύ των βιομηχανιών χρηματοοικονομικών υπηρεσιών. Η ικανότητά τους να διαχειρίζονται τον κίνδυνο προστατεύει ανθρώπους, οργανισμούς και παγκόσμιες οικονομίες από καταστροφές που διαφορετικά θα ήταν oλέθριες.

Καθημερινά σε όλο τον κόσμο, οι ασφαλιστές αξιοποιούν αυτό που τους κάνει μοναδικούς για να παρέχουν ηρεμία και οικονομική ασφάλεια σε εκατομμύρια ασφαλισμένους. Το μακρύχρονο και καλά τεκμηριωμένο ιστορικό τους όσον αφορά την αποτελεσματική διαχείριση κινδύνων δεν αμφισβητείται. Όπως έδειξε μια έκθεση πέρυσι από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Ασφαλιστικών Ενώσεων (GFIA), η ανάγκη για τη μοναδική προσφορά προστασίας από τους ασφαλιστές δεν ήταν ποτέ μεγαλύτερη.

Σε τέσσερις τομείς —φυσική καταστροφή, συντάξεις, κυβερνοχώρος και υγεία— το χάσμα μεταξύ της προστασίας που έχουν οι άνθρωποι και οι οργανισμοί έναντι αυτού που χρειάζονται ξεπερνά τα 2 τρισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ. Το κλείσιμο αυτών των κενών μπορεί να φαίνεται δύσκολο έργο, αλλά όπως έδειξε η έκθεση, δεν είναι αδύνατο. Με τη συνεργασία, οι ασφαλιστές και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής μπορούν να σημειώσουν μεγάλη πρόοδο στον μετριασμό αυτών των κινδύνων. Η έκθεση προσέφερε έναν οδικό χάρτη που –τουλάχιστον– παρέχει ένα σημείο εκκίνησης για ουσιαστικό διάλογο και, τελικά, θα χρησιμεύσει για την προώθηση πραγματικών λύσεων πολιτικής που αυξάνουν την πρόσβαση σε ασφαλιστικά προϊόντα και υπηρεσίες. Τα μέλη της GFIA ανυπομονούν να συνεργαστούν με τους παγκόσμιους συνεργάτες και επόπτες μας για να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση αυτών των κενών. Αλλά όπως δείχνει μια νέα έκθεση που δημοσιεύθηκε από την GFIA αυτόν τον Ιανουάριο, υπάρχει μια άλλη πρόκληση που θα μπορούσε να εμποδίσει αυτές τις προσπάθειες: ακατάλληλοι κανονισμοί.

Πολύ συχνά οι ασφαλιστές ταξινομούνται μαζί με τις τράπεζες και άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα από τις παγκόσμιες ρυθμιστικές αρχές, με αρνητικές συνέπειες για τον κλάδο και τους καταναλωτές. Η έκθεση της GFIA με τίτλο «Insurance: Ένας μοναδικός τομέας», υπογραμμίζει τις σημαντικές διακρίσεις μεταξύ των ασφαλίσεων και άλλων χρηματοπιστωτικών τομέων. Περιγράφει επίσης λεπτομερώς πώς ο ασφαλιστικός κλάδος είναι πραγματικά μοναδικός και την πιθανή ζημία των κανονισμών που δεν αναγνωρίζουν αυτές τις σημαντικές διακρίσεις.

Όπως καθιστά σαφές η νέα έκθεση, το προφίλ κινδύνου του ασφαλιστικού κλάδου διαφέρει σημαντικά από τις τράπεζες και άλλους χρηματοπιστωτικούς τομείς. Παραδοσιακά, οι ασφαλιστές, οι τράπεζες και άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα εποπτεύονταν από χωριστά ρυθμιστικά καθεστώτα. Ωστόσο, οι συζητήσεις για τη ρύθμιση των ασφαλίσεων μεταξύ των παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών ρυθμιστικών αρχών συνεχίζουν να βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στο τραπεζικό μοντέλο, αγνοώντας βασικές διαφορές μεταξύ των επιχειρηματικών μοντέλων και της έκθεσης σε κινδύνους των ασφαλιστών και των τραπεζών.

Η χρονική συγκυρία της παρούσας έκθεσης δεν είναι τυχαία. Διεθνείς οργανισμοί όπως ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), η Διεθνής Ένωση Ασφαλιστικών Εποπτικών Αρχών (IAIS) και το Συμβούλιο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (FSB) εξετάζουν ενεργά νέες ρυθμίσεις για τον τομέα των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών. Οι ρυθμιστικές αρχές και οι φορείς θέσπισης προτύπων εξετάζουν τους κινδύνους χρηματοπιστωτικής σταθερότητας που απορρέουν από τον τομέα της μη τραπεζικής χρηματοπιστωτικής διαμεσολάβησης (ΝΧΙ), ο οποίος ορίζεται ευρέως και περιλαμβάνει κλάδους όπως τα επενδυτικά κεφάλαια και τα κεφάλαια χρηματαγοράς, τα ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια, τους επενδυτές επιχειρηματικών κεφαλαίων, τους οργανισμούς μικροδανείων και τα κρυπτονομίσματα.
Με αυτή την έκθεση, η GFIA στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα: Οι συζητήσεις για νέες ρυθμιστικές προτάσεις δεν πρέπει να συνδέουν τον ασφαλιστικό κλάδο με τον τραπεζικό, τα ΝΧΙ ή άλλους μη ασφαλιστικούς τομείς. Η δημιουργία αδικαιολόγητων, πρόσθετων ρυθμίσεων που δεν αναγνωρίζουν αυτές τις διαφορές υπονομεύει την αποτελεσματικότητα των ασφαλιστών και τη συμβολή τους στην κοινωνία. Θα δημιουργήσει περιττό κόστος που τελικά θα μετακυλιστεί στους καταναλωτές.

Είναι βέβαιο ότι οι ασφαλιστές υπόκεινται ήδη σε ολοκληρωμένες ρυθμίσεις. Οι υφιστάμενοι κανόνες απαιτούν από τους ασφαλιστές να διατηρούν επαρκή κεφάλαια, να διαχειρίζονται αποτελεσματικά τους κινδύνους, να αντιμετωπίζουν δίκαια τους πελάτες και να υποστηρίζουν ισχυρή εσωτερική διακυβέρνηση. Αυτοί οι κατάλληλοι κανονισμοί λαμβάνουν υπόψη σημαντικά χαρακτηριστικά που καθιστούν τον ασφαλιστικό τομέα μοναδικό. Οι υποχρεώσεις του είναι πλήρως χρηματοδοτημένες. Δεν δανείζεται για να χρηματοδοτήσει τις απαιτήσεις των ασφαλισμένων. Ο κίνδυνος ρευστότητας σπάνια αποτελεί ζήτημα και ο συστημικός κίνδυνος είναι χαμηλός.
Οι παγκόσμιες εποπτικές αρχές εφαρμόζουν αυστηρά αυτούς τους κανόνες και ενεργούν άμεσα για να διορθώσουν οποιαδήποτε απειλή για τους ασφαλιστές ή τους ασφαλισμένους.

Ο ασφαλιστικός κλάδος εξυπηρετεί τους ανθρώπους και τις παγκόσμιες οικονομίες συγκεντρώνοντας και διαφοροποιώντας τους κινδύνους, γεγονός που μπορεί να μειώσει την οικονομική αβεβαιότητα και να καταστήσει τις όποιες ζημίες πιο διαχειρίσιμες. Είναι αυτό που επιτρέπει στους ασφαλιστές να προφυλάσσονται από οικονομικές απώλειες λόγω πλημμυρών, πυρκαγιάς, θανάτου ενός οικογενειάρχη ή άλλων απρόβλεπτων καταστροφών.

Επιπλέον, οι επενδύσεις των ασφαλιστών είναι συνήθως μακροπρόθεσμες, γεγονός που τους καθιστά λιγότερο εκτεθειμένους στη βραχυπρόθεσμη αστάθεια της αγοράς. Αυτές οι μακροπρόθεσμες επενδύσεις επιτρέπουν στους ασφαλιστές να πληρώνουν τις απαιτήσεις των καταναλωτών όταν συμβαίνουν ατυχήματα ή τραγωδίες – είτε πρόκειται για την επόμενη εβδομάδα, είτε για τον επόμενο χρόνο, είτε για δεκαετίες από τώρα.
Η υπόσχεση της ασφαλιστικής βιομηχανίας να πληρώσει τις απαιτήσεις των καταναλωτών μετά από μια τραγωδία είναι κάτι περισσότερο από μια απλή συμβατική υποχρέωση. Είναι μια επίσημη υπόσχεση να είμαστε εκεί όταν μας χρειάζονται περισσότερο.

Όπως και η έκθεσή μας για το 2023, η έκθεση «Μοναδικός Τομέας» θα συμβάλει στον συνεχή διάλογό μας με τις παγκόσμιες εποπτικές αρχές και τους ηγέτες της σκέψης. Θα αποτελέσει ένα σημαντικό εργαλείο για εμάς, καθώς εκπαιδεύουμε τους παγκόσμιους ηγέτες για τον κλάδο μας και συνεργαζόμαστε μαζί τους για λύσεις που θα βοηθήσουν τους ανθρώπους που και οι δύο υπηρετούμε.

Πηγή: Insurance Europe