Ιδιαίτερα σημαντικές είναι οι συνέπειες στην Ελλάδα από την συρρικνωμένη ιδιωτική ασφάλιση χάνοντας θέσεις εργασίας, επενδυτικά κεφάλαια, φόρους και ασφαλιστικές καλύψεις σε κρίσιμους τομείς όπως η υγεία, οι συντάξεις και η περιουσία από τις φυσικές καταστροφές.
587444Ιδιαίτερα αποκαλυπτικές για το θέμα της υπό ασφάλισης στην Ελλάδα ήταν οι αναφορές του προέδρου της Ενωσης των Ασφαλιστικών Εταιριών Αλ Σαρρηγεωργίου στην διάρκεια ομιλίας του στο πλαίσιο της Γενικής Συνέλευσης της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος με θέμα :«Ο ρόλος και οι προκλήσεις της Ιδιωτικής Ασφάλισης στη σύγχρονη εποχή»
Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε αν η Ελλάδα είχε το μισό από στο 1/5 του Ευρωπαϊκού Μέσου Όρου στις ασφάλειες οι επενδύσεις από € 11,2 δις που είναι σήμερα, θα μπορούσαν σταδιακά να φτάσουν στα € 50 δις, οι θέσεις εργασίας ( έμμεσες και άμεσες) θα έφθαναν τις 35.000, και στα € 8 δις οι αποζημιώσεις που θα ανακούφιζαν τους πολίτες.
Το πλήρες κείμενο της ομιλίας του Αλ Σαρρηγεωργιου έχει ως εξής :
«Σας καλωσορίζω στην Ανοιχτή Εκδήλωση της 108ης Ετήσιας Γενικής Συνέλευσης της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος, και σας ευχαριστώ που για μια ακόμα χρονιά μας τιμάτε με την παρουσία σας.
Στα επόμενα λίγα λεπτά, θα ήθελα να προβληματιστούμε σε ορισμένα καίρια ερωτήματα για την ελληνική ασφαλιστική αγορά και το ρόλο της στην οικονομία και την κοινωνία. Πριν από αυτό όμως, αν μου επιτρέπετε, θα ήθελα να βάλουμε κάποια πράγματα σε μια σειρά:
Η ασφάλιση είναι ένας θεσμός, που επιτρέπει στα άτομα, τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, να δραστηριοποιούνται σε ένα σταθερό περιβάλλον.
Ασφάλιση παγκοσμίως, παρέχουν τόσο δημόσιοι όσο και ιδιωτικοί φορείς, μεταξύ των οποίων δεν υπάρχει ανταγωνισμός, παρά μόνο συμπληρωματικότητα.
Γιατί;
Διότι και οι δύο φορείς είναι απαραίτητοι για να είναι σωστά ασφαλισμένη μια κοινωνία. Δεν τίθεται λοιπόν θέμα αντιπαράθεσης Ιδιωτικής και Δημόσιας Ασφάλισης. Τίθεται θέμα ολοκληρωμένης ασφαλιστικής κάλυψης της κοινωνίας, κάλυψης που επιτρέπει την οικονομική, και το σημαντικότερο την κοινωνική σταθερότητα!
Έχοντας υπόψη μας αυτό το πλαίσιο, επιτρέψτε μου να τοποθετηθώ σε 4 ερωτήματα:
Πρώτα απ’ όλα, που βρίσκεται η ελληνική ασφαλιστική αγορά σήμερα και τι σημαίνει αυτό για όλους μας;
Η αγορά μας έχει επηρεαστεί από την κρίση, με παραγωγή ασφαλίστρων που κυμαίνεται περίπου στα € 4 δις, εμφανίζοντας μείωση παραγωγής της τάξης του 26% από το ιστορικά υψηλό € 5,4 δις του 2009. Η κρίση δηλαδή μας έχει κοστίσει € 1,4 δις παραγωγής και απώλεια για το κράτος, των συναφών φορολογικών εσόδων.
Εκπεφρασμένη ως ποσοστό του ΑΕΠ, η παραγωγή ασφαλίστρων στην Ελλάδα είναι μόλις στο 2,1% έναντι 7,7%, στη Ευρώπη είναι έχει μείνει στάσιμη σε αυτά τα ποσοστά τα τελευταία 20 χρόνια.
Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Insurance Europe δε για την Ευρωπαϊκή ασφαλιστική αγορά, βρισκόμαστε το 2013 στην 25η θέση ανάμεσα σε 32 χώρες, με ετήσια κατά κεφαλήν ασφαλιστική δαπάνη στο 1/5 του Ευρωπαϊκού μέσου όρου.
Πέρα όμως από την παραγωγή και τα ποσοστά, η ασφαλιστική αγορά στην Ελλάδα σημαίνει κι άλλα πράγματα, ακόμα πιο σημαντικά. Σημαίνει:
64 ασφαλιστικές επιχειρήσεις, που εκπροσωπούνται σήμερα εδώ ανάμεσά μας, ελληνικές και ξένες, μεγάλες και μικρές, τραπεζικές και μη-τραπεζικές
Σημαίνει 20.000 εργαζόμενους, σε άμεσες και έμμεσες θέσεις εργασίας
Σημαίνει , κι αυτό είναι το πιο σημαντικό από όλα τα νούμερα, διότι είναι ο σκοπός για τον οποίο υπάρχουμε, € 3 δισ. αποζημιώσεις που πληρώσαμε και πέρσι στους ασφαλισμένους μας. € 3 δισ. αποζημιώσεις όταν ο τζίρος μας ήταν € 5,4 δις, € 3 δισ. αποζημιώσεις όταν ο τζίρος μας ήταν € 4 δις.
Ασφαλιστική αγορά σημαίνει επίσης € 11,4 δισ. επενδύσεις των ασφαλιστικών αποθεμάτων ή 6,3% του ΑΕΠ . Αποτελούμε σήμερα έναν από τους μεγαλύτερους θεσμικούς επενδυτές στην Ελλάδα, προσωπικά εκτιμώ ο μεγαλύτερος, και μάλιστα διαφοροποιούμενοι από τους άλλους. Πώς; Είμαστε ο μόνος θεσμικός επενδυτής με εξαιρετικά μακροπρόθεσμο επενδυτικό ορίζοντα, από τη φύση της δουλειάς μας.
Ασφαλιστική αγορά σημαίνει € 500 εκ. φόροι κατά μέσο όρο, φόροι που παρέχουν ετησίως σημαντική στήριξη στα κρατικά ταμεία, ιδιαίτερα στα τελευταία πολύ δύσκολα χρόνια.
Και στο σημείο αυτό, μου δίνεται η ευκαιρία να θυμίσω πως η αγορά μας απορρόφησε ζημιές από το PSI ύψους € 2 δις, στηρίζοντας το ελληνικό κράτος χωρίς οι ασφαλισμένοι της αγοράς μας να χάσουν ούτε ένα ευρώ!
Και τέλος, ασφαλιστική αγορά σημαίνει € 600 εκατ. περίπου ετησίως σε μισθούς και ασφαλιστικές εισφορές για τους εργαζόμενους στον ασφαλιστικό χώρο.
Κυρίες και κύριοι,
Είναι νομίζω προφανές, από τους αριθμούς, ότι η συνεισφορά της αγοράς μας, παρά την κρίση, ήταν και παραμένει μεγάλη, τόσο στην ελληνική κοινωνία όσο και στα κρατικά ταμεία.
Τι σημαίνει όμως για τον έλληνα πολίτη η ανάπτυξη αυτής της αγοράς; Τι θα σήμαινε για την ελληνική οικονομία και κοινωνία το να είναι πιο πολλοί Έλληνες ασφαλισμένοι;
Είναι κατανοητό από τους αριθμούς πως είμαστε υπασφαλιμένη κοινωνία. Και υπασφαλισμένη σημαίνει ότι:
Στην πλημμύρα στη Ρόδο το Νοέμβριο του 2013 η αγορά είχε μόνο 93 ζημίες και συνολικές απαιτήσεις ύψους € 3,4 εκατ.
Στο σεισμό της Κεφαλονιάς τον Ιανουάριο του 2014 είχαμε μόλις 415 ζημίες και συνολικές απαιτήσεις ύψους € 7,8 εκατ.
Στις πλημμύρες της Αθήνας τον Οκτώβριο του 2014 είχαμε μόνο 1170 ζημίες και συνολικές απαιτήσεις ύψους € 4,3 εκατ.
Σημαίνει ότι σύμφωνα με τις εκτιμήσεις μας μόνο 1 στα 10 σπίτια είναι στην Ελλάδα ασφαλισμένο, κι αυτά τα περισσότερα λόγω στεγαστικών δανείων.
Είναι προφανές ότι είμαστε ουσιαστικά ανασφάλιστοι.
Και σημειώστε το εξής: Περιουσίες χάθηκαν σε μια τέτοια οικονομική συγκυρία για τη χώρα μας, που ούτε οι πολίτες ατομικά, μπορούν να αντέξουν το βάρος, ούτε το ελληνικό κράτος μπορεί να καλύψει το κόστος. Η απουσία ασφάλισης έχει δηλαδή πολλαπλασιαστική αρνητική επίδραση στην ανάπτυξη. Αντί οι πολίτες την επόμενη μέρα της καταστροφής, με την αποζημίωση στο χέρι να ξαναρχίζουν να χτίζουν τις δουλειές και τα σπίτια τους, στην περίπτωση της χώρας μας, κατεστραμμένοι τείνουν χείρα βοηθείας προς ένα κράτος που δεν έχει να τους δώσει.
Κι ας έρθουμε τώρα στις συντάξεις.
Ο Έλληνας όπως δείχνουν οι μελέτες (Νομισματική Πολιτική, Έκθεση Διοικητή της ΤτΕ 2012) είχε ποσοστό αναπλήρωσης τελευταίου μισθού ως σύνταξη, 96%, σύνταξη όμως που παρέχεται αποκλειστικά από το κράτος, όπου δηλαδή οι εργαζόμενοι πληρώνουν τις συντάξεις της προηγούμενης γενιάς, χωρίς να αποταμιεύουν για τη δική τους.
Είναι προφανές, ότι το σύστημα αυτό, όταν στα αμέσως επόμενα χρόνια θα έχουμε πολύ περισσότερους συνταξιούχους από εργαζόμενους είναι αδιέξοδο. Οδηγεί το μέσο Έλληνα πολίτη σε πολύ δύσκολα γηρατειά, σε γηρατειά στερήσεων και ανέχειας. Προσωπικά, αισθάνομαι ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να αφήσουμε τα πράγματα να εξελιχθούν χωρίς παρέμβαση.
Ας το πούμε πολύ απλά: τα δημογραφικά μαθηματικά σημαίνουν πως παρά τις πολυετείς, μεγάλες εισφορές των ασφαλισμένων και των εργοδοτών τους στα κρατικά ασφαλιστικά ταμεία, οι συντάξεις δεν επαρκούν και δε θα επαρκούν. Γι’ αυτό, σε όλες σχεδόν τις χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου το σύστημα είναι μεικτό στις συντάξεις: κρατικό αναδιανεμητικό και ιδιωτικό κεφαλαιοποιητικό.
Γι’ αυτό, στην Ολλανδία που το ποσοστό αναπλήρωσης του τελευταίου μισθού ανέρχεται στο 105%, το 40% προέρχεται από ιδιωτικά ταμεία.
Και για να πάρουμε μια χώρα οικονομικά πιο κοντά στα καθ’ υμάς : στην Ιρλανδία, η αναπλήρωση φτάνει στο 113% αναπλήρωση, το 42% προέρχεται από τον ιδιωτικό τομέα.
Ήρθε ο καιρός να συνδημιουργήσουμε ένα σύστημα ασφάλισης, μέσω του οποίου μέρος των εισφορών των εργαζομένων και των επιχειρήσεων θα επενδύονται μέσω του Ιδιωτικού Τομέα, όπως γίνεται στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου.
Ωστόσο, υπάρχουν ακόμα κάποιοι διστακτικοί, που ρωτούν: Καλά όλα αυτά, αλλά αξίζει η ασφαλιστική αγορά την εμπιστοσύνη των πολιτών και της πολιτείας; Και τι έχει κάνει για να την κερδίσει;
Έχουμε ένα υπερσύγχρονο, πανευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο για τις ασφάλειες, την Φερεγγυότητα ΙΙ, που αποτελεί εγγύηση για την αξιοπιστία του χώρου και θα βρίσκεται σε πλήρη εφαρμογή από 1/1/2016. Σ’ αυτή την τελική ευθεία η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος, με την πολύτιμη υποστήριξη της Τράπεζας της Ελλάδος, θα είναι και το 2015, απόλυτα προσηλωμένη στο να διευκολύνει τις εταιρείες – μέλη σε αυτή τη δύσκολη αλλά καταλυτική για την αξιοπιστία του κλάδου διαδρομή.
Έχουμε τα τελευταία χρόνια σοβαρή εποπτεία από την Τράπεζας της Ελλάδος, εποπτεία σε επίπεδο που δεν υπήρχε πριν. Ο επόπτης μας, παρέχει έργο ουσιαστικό, αποτελώντας εγγύηση για την πιστή εφαρμογή του νέου θεσμικού πλαισίου.
Στη φάση αυτή ο ρόλος του, είναι ιδιαίτερα κρίσιμος. Είναι κρίσιμος γιατί η εφαρμογή του Solvency II πρέπει να γίνει με ισονομία, το γήπεδο να είναι ίδιων διαστάσεων και επίπεδο για όλους. Αυτό περιλαμβάνει και την τήρηση της αρχής της αναλογικότητας, χωρίς όμως υπεκφυγές σε ότι αφορά την εφαρμογή της ουσίας του Solvency II.
Και στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου μια αναφορά στις Εταιρείες Παροχής Υπηρεσιών. Η ισχύουσα νομοθεσία απαιτεί τον προσωρινό και περιστασιακό χαρακτήρας της λειτουργίας των εταιρειών παροχής υπηρεσιών. Η πράξη όμως επιβεβαιώνει, ότι πολλές από τις δραστηριοποιούμενες με αυτό το καθεστώς επιχειρήσεις, παρέχουν τις υπηρεσίες τους όπως και οι εγκατεστημένες, με τη σημαντική όμως διαφορά ότι δεν υπόκεινται κατ΄ ουσίαν σε εποπτεία. Είναι ένα σοβαρότατο θέμα, που αντιλαμβανόμαστε πως έχει ευρωπαϊκές διαστάσεις που χρειάζεται περαιτέρω άμεση ρύθμιση.
Κρίσιμο είναι και το θέμα της εκκαθάρισης. Στις περιπτώσεις εκείνες που κατά το παρελθόν η Ελληνική εποπτεία οδηγήθηκε σε ανάκληση αδειών, υπήρξαν και υπάρχουν ιδιαίτερα προβλήματα που χρονίζουν με το υπάρχον καθεστώς της εκκαθάρισης. Προβλήματα που θίγουν τον ασφαλισμένο που μας εμπιστεύτηκε και στα οποία πρέπει να βρεθεί λύση.
Και τέλος έχουμε μια ασφαλιστική αγορά η οποία έχει αποδείξει τα τελευταία χρόνια την ικανότητά και τη θέλησή της, να προσαρμόζεται με ταχύτατους ρυθμούς τόσο σε επίπεδο λειτουργιών όσο και σε επίπεδο διαδικασιών που βελτιώνουν την εξυπηρέτηση του πελάτη αλλά ταυτόχρονα εξασφαλίζουν την ποιότητα των υπηρεσιών. Μια ασφαλιστική αγορά η οποία επίσης χρηματοδοτεί και διαχειρίζεται επιτυχώς δύο συμπληρωματικούς θεσμούς εξαιρετικής σημασίας: το επικουρικό κεφάλαιο αυτοκινήτου και το εγγυητικό κεφάλαιο ζωής.
Ως αγορά όμως, οφείλουμε να θυμόμαστε πως η ευθύνη πρώτα και πάνω απ’ όλα είναι δική μας : για την πιστή εφαρμογή του θεσμικού πλαισίου και κυρίως για την αυτορρύθμιση.
Όλα τα παραπάνω διασφαλίζουν την αξιοπιστία μας. Η μεγαλύτερη πρόκληση όμως είναι ότι αυτό θα πρέπει να το νιώθουν όλοι. Δε φτάνει να το ξέρουν μερικοί. Γι’ αυτό και η εξωστρέφεια είναι βασική μας προτεραιότητα ως Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος.
Κυρίες και κύριοι,
Ναι, παρότι ελλείψει σωστής εποπτείας στο παρελθόν υπήρξαν και κάποια μελανά σημεία, στην αγορά μας μπορούμε υπερήφανα να λέμε πως είμαστε αξιόπιστοι, ικανοί και πρόθυμοι, να αναλάβουμε το ρόλο που μας αναλογεί στην Ελλάδα του αύριο.
Όμως, τι μπορούμε να κάνουμε όλοι οι εμπλεκόμενοι για να πάμε στην επόμενη μέρα?
Ας φανταστούμε μια Ελλάδα, όχι στο 1/5 του Ευρωπαϊκού Μέσου Όρου στις ασφάλειες, αλλά στο μισό. Στο μισό!
Η παραγωγή ασφαλίστρων από € 4 δις που είναι σήμερα θα μπορούσε να είναι στα € 10,5 δις.
Οι επενδύσεις από € 11,2 δις που είναι σήμερα, θα μπορούσαν σταδιακά να φτάσουν στα € 50 δις. Επενδύσεις € 50 δις. που θα στηρίξουν την ελληνική οικονομία μέσα από μακροπρόθεσμες τοποθετήσεις στηρίζοντας δηλαδή την ανάπτυξη .
35.000 θέσεις εργασίας δηλαδή άλλες 15.000 οικογένειες θα ζούσαν από την ασφαλιστική αγορά.
€ 8 δις αποζημιώσεις που θα στήριζαν και θα ανακούφιζαν τους πολίτες και την οικονομία συμβάλλοντας και αυτές στην ανάπτυξη.
Εάν ήταν ασφαλισμένα τα 600.000 αυτοκίνητα και τα δεκάδες χιλιάδες δίκυκλα που σήμερα κατ’ εκτίμηση κυκλοφορούν στους δρόμους ανασφάλιστα, όχι μόνο θα ήταν προστατευμένοι οι Έλληνες πολίτες, αλλά το Δημόσιο θα εισέπραττε επιπρόσθετα € 30 εκατ. από φορολογικά έσοδα.
Η ελληνική ασφαλιστική αγορά :
Συνεισφέρει στην ανάπτυξη και στην κοινωνία μέσω επενδύσεων, αποζημιώσεων, μισθών, εργοδοτικών εισφορών, και απασχόλησης` μπορεί όμως πολύ περισσότερα στο κατάλληλο περιβάλλον.
Κυρίες & Κύριοι,
Διανύουμε τις πρώτες μέρες της διακυβέρνησης της χώρας μας από μια νέα κυβέρνηση.
Είναι λοιπόν ευκαιρία, επιβάλλεται θα έλεγα, να ξεκινήσουμε άμεσα συντονισμένο διάλογο αναζητώντας το πώς η Ιδιωτική Ασφάλιση μπορεί να μεταφραστεί άμεσα σε ανάπτυξη.
Η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος έχει οδικό χάρτη με ιεραρχημένες προτεραιότητες, που οδηγούν στο να πετύχουμε αυτό το σκοπό:
Στις συντάξεις: με σύμπραξη του Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, που θα επιτρέψει στους πολίτες είτε ατομικά μέσω του Τρίτου Πυλώνα, είτε συλλογικά μέσω του Δεύτερου Πυλώνα, να αποταμιεύσουν για το μέλλον τους, διαμέσου δε της ασφαλιστικής αγοράς οι αποταμιεύσεις αυτές να γυρίσουν πίσω και να χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξη.
Στην περιουσία ξεκινώντας από το σεισμό: με συνεργασία Πολιτείας και Ασφαλιστικής Αγοράς, για τη δημιουργία μηχανισμού ασφαλιστικής κάλυψης του οικιστικού δυναμικού της χώρας, αποτρέποντας τον κίνδυνο που θα έφερνε στην οικονομία και την κοινωνία ένας σεισμός.
Στο αυτοκίνητο: με άμεση υλοποίηση του από το 2013 ψηφισθέντος νόμου για τον εντοπισμό των ανασφάλιστων οχημάτων, με τα φορολογικά οφέλη που προανέφερα.
Και τέλος στην υγεία : με συνεργασία Πολιτείας και Ασφαλιστικής Αγοράς, που θα συνεισφέρει τόσο στον περιορισμό του κόστους, όσο και στην παροχή φθηνότερων καλύψεων για τους συμπολίτες μας.
Κυρίες & κύριοι,
Είναι καθήκον μας απέναντι στον ‘Έλληνα πολίτη να αναζητήσουμε από κοινού με την Πολιτεία τις λύσεις . Κι επειδή πιστεύω ότι η υγιής ανάπτυξη είναι επιθυμία και της νέας κυβέρνησης και της ασφαλιστικής αγοράς, σας καλώ να δουλέψουμε μαζί για να βρούμε κοινούς τόπους δράσης, και να δούμε πως στην παρούσα δύσκολη συγκυρία μπορούμε να βάλουμε τα θεμέλια για να κάνουμε την ανάπτυξη πράξη.
Πηγή: asflalisinet.gr
