Γράφει ο Γεώργιος Πατούλης, Πρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών
Η οικονομική κρίση που βιώνει η Ελλάδα τα τελευταία πέντε χρόνια έχει επιβαρύνει, τόσο το Σύστημα Υγείας, όσο και την Υγεία των πολιτών. Η αλματώδης αύξηση της ανεργίας, η μείωση του εισοδήματος σε συνδυασμό με τις δραματικές περικοπές των δαπανών για την Υγεία, έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των πολιτών.
Με δεδομένο ότι η υγεία είναι το πολυτιμότερο αγαθό, η αναζήτηση τρόπων ασφαλιστικής κάλυψης από τους πολίτες, προκειμένου να νιώθουν ασφαλείς σε περίπτωση ανάγκης, αποτελούσε ανέκαθεν ύψιστη προτεραιότητά τους, πολύ δε περισσότερο σήμερα που το κράτος αδυνατεί να καλύψει εξ ολοκλήρου τη Συνταγματικά κατοχυρωμένη υποχρέωσή του. Αξίζει να σημειώσουμε ότι στη σημερινή οικονομική συγκυρία, όπου οι παροχές υγείας των δημόσιων ασφαλιστικών οργανισμών δεν επαρκούν, η ασφάλιση υγείας αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα. Είναι χαρακτηριστικό ότι και ο ΙΣΑ, ανταποκρινόμενος στο αίτημα της επο χής, λειτουργεί ομαδικά προγράμματα υγείας για τα μέλη του και τις οικογένειές τους.
Σύμφωνα με στοιχεία ερευνών, οι πολίτες που είδαν τη ζωή τους να ανατρέπεται λόγω των αλλαγών που συντελέστηκαν βίαια, θεωρούν σε ποσοστό 48% ότι πρώτη είναι η ασφαλιστική ανάγκη. Αν σε αυτό το ποσοστό προσθέσουμε ότι:
• το ποσοστό των Ελλήνων που επιλέγει ιδιωτική ασφάλιση υγείας έχει αυξηθεί κατά 60% τα τελευταία δυο χρόνια,
• δύο στους πέντε Έλληνες αναζητούν στην ιδιωτική ασφάλιση επιπλέον κάλυψη για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη,
• τρεις στους πέντε πολίτες δηλώνουν καθόλου ή λίγο ικανοποιημένοι από τον ΕΟΠΥΥ (τις παθογένειες του οποίου κατ’ επανάληψη ο ΙΣΑ έχει επισημάνει και καταγγείλλει),
διαπιστώνουμε ότι η συνεργασία ιδιωτικού και δημόσιου τομέα για την παροχή υπηρεσιών Υγείας αποτελεί αναγκαιότητα, ή καλύτερα, ότι ο ρόλος των ασφαλιστικών εταιρειών θα πρέπει να είναι συμπληρωματικός με αυτόν του δημοσίου τομέα. Στο πλαίσιο αυτό, θα πρέπει να τεθούν κανόνες, όροι και προϋποθέσεις με γνώμονα την παροχή υπηρεσιών που θα υπηρετεί την αξιοπρέπεια και την ποιότητα της ζωής του ασθενή. Μόνον έτσι και εφόσον οι δυο πλευρές βρουν τον κώδικα επικοινωνίας και συνεννοηθούν, το αποτέλεσμα θα είναι προς όφελος του ασφαλισμένου. Οι ίδιες οι ασφαλιστικές εταιρείες θα αποδείξουν αν και κατά πόσο στοχεύουν και εξυπηρετούν τις πραγματικές ανάγκες των ασφαλισμένων ή αρκούνται να καλύψουν το κενό που παρατηρείται λόγω της αδυναμίας του κράτους προς ίδιον οικονομικό όφελος και μόνο. Σε μια εποχή που παγκοσμίως ο ρόλος του κοινωνικού κράτους περιορίζεται, γιατί «λεφτά δεν υπάρχουν », όχι μόνο στις χώρες που έχουν ύφεση αλλά και σε αυτές που βρίσκονται σε καλύτερη μοίρα, η ιδιωτική ασφαλιστική αγορά καλείται με υπευθυνότητα, συνέπεια και αποτελεσματικότητα να αντιμετωπίσει αυτή την καινούργια πρόκληση.
